Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Radzyniu Podlaskim I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Jolanta Latoch
Protokolant:	sekr. sąd. Małgorzata Mioduchowska

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2017 roku w Radzyniu Podlaskim

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W.

przeciwko K. Z.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. na rzecz pozwanego K. Z. kwotę 1.304,60 zł (jeden tysiąc trzysta cztery złote i sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 400/17

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 3 marca 2017 roku powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie od pozwanego K. Z. kwoty 1.823,29 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto powód domagał się zasądzenia od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że w dniu 18 lutego 2016 roku pozwany K. Z. zawarł ramową umowę pożyczki z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W., na podstawie której pozwany otrzymał określoną w umowie kwotę pieniężną, zobowiązując się jednocześnie do jej zwrotu na warunkach precyzyjnie określonych w umowie.

Pomimo upływu terminu płatności rat określonych w harmonogramie pożyczki, strona pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania, w następstwie czego niespłacona kwota należności głównej stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia w dniu 20.03.2016 roku.

W dniu 8 grudnia 2016 roku przedmiotowa wierzytelność została zbyta przez (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W., Tym samym na stronę powodową scedowana została całość praw i obowiązków wynikających z umowy ramowej pożyczki z dnia 18 lutego 2016 roku. Powód poinformował pozwanego o cesji wierzytelności pismem z dnia 3.01.2017r.

Postanowieniem z dnia 31.03.2017r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Radzyniu Podlaskim (k. 5v).

Powód w dniu 08.05.2017 roku (data nadania), uzupełniając pozew stosownie do wymogów postępowania uproszczonego, podtrzymał swoje dotychczasowe żądanie, argumentując w całości jak w pozwie złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym (k. 10-43).

W odpowiedzi na pozew z dnia 13.07.2017r. (k.63-69) oraz na rozprawie w dniu 13.07.2017r pozwany K. Z. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie (k. 61-62). Nadto pozwany wnosił o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwany zaprzeczył wszystkim twierdzeniom pozwu i podniósł, że nigdy nie zaciągał żadnej pożyczki w niebankowej instytucji finansowej. Nadto zwrócił uwagę na fakt, iż w otrzymanej wraz z pozwem umowie pożyczki, jedyną prawdziwą informacją jest numer P. pozwanego. Pozostałe dane tj. numer dowodu osobistego, numer telefonu, adres poczty elektronicznej, jak i adres do korespondencji nie należą do pozwanego. Pozwany nigdy nie był zameldowany, ani też nigdy nie zamieszkiwał w R..

Nadto pozwany K. Z. podniósł, że od 2012 roku legitymuje się dowodem osobistym wydanym przez Wójta Gminy K.-L. w dniu 27.03.2012r. o numerze (...).

Pozwany zakwestionował również fakt otrzymania jakiejkolwiek korespondencji od powoda bądź jego poprzednika prawnego w sprawie dotyczącej przedmiotowej umowy, wskazując, iż nigdy nie zamieszkiwał pod adresem wskazanym w umowie i ewentualne doręczenia korespondencji na ten adres nie mogą być uznane za skuteczne.

Po otrzymaniu w dniu 5.07.2017r. odpisu pozwu w niniejszej sprawie na adres zamieszkania pozwanego, ustalony przez Sąd na podstawie systemu P., K. Z. złożył w (...) Komisariacie Policji w K. zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa w związku z zawarciem przez osobę trzecią na jego nazwisko przedmiotowej umowy. Postępowanie w tej sprawie zostało wszczęte pod sygn. KMPD (...).

Nadto pozwany podniósł, że jest to drugie postępowanie wobec pozwanego. W styczniu 2017 roku Sąd Rejonowy w Radzyniu Podlaskim wydał nakaz zapłaty w analogicznej sprawie sygn. I Nc (...). Na skutek złożonego przez pozwanego sprzeciwu od tego nakazu zapłaty, powód cofnął pozew, co skutkowało umorzeniem tego postępowania.

W związku z tą sprawą pozwany również złożył zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa. W konsekwencji sprawy te zostały połączone do łącznego rozpoznania i są aktualnie prowadzone przez Prokuraturę Rejonową K. w K. pod sygn. 3 Ds. (...).

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

Poprzednik prawny powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zawarł w dniu 18.02.1016r. ramową umowę pożyczki Nr (...) z K. Z., legitymującym się dowodem osobistym Nr (...), Pesel (...), zamieszkałym w R. ul. (...) (umowa pożyczki z dnia 18.02.2016r. – k. 16-18v, potwierdzenie zawarcia umowy k. 19).

Zgodnie z warunkami przedmiotowej umowy wniosek o udzielenie pożyczki składa się po dokonaniu rejestracji pożyczkobiorcy poprzez wypełnienie danych w formularzu rejestracji na stronie internetowej lub telefoniczną rejestrację za pośrednictwem konsultanta. Zawarcie umowy nie wymaga osobistego kontaktu z przedstawicielem pożyczkodawcy i okazania dokumentu tożsamości przez pożyczkobiorcę. Umowa nie wymaga również podpisu stron.

Na podstawie tej umowy została przelana tytułem pożyczki kwota 1.200zł na rachunek bankowy Nr (...)(potwierdzenie przelewu k.20).

Pomimo upływu terminu płatności rat określonych w harmonogramie pożyczki, kwota pożyczki nie została zwrócona. Kwota należności głównej stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia w dniu 20.03.2016 roku.

Powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. nabył na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 08.12.2016r. przedmiotową wierzytelność od (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 8.12. 2016 roku – k. 22-28,wykaz nabytych wierzytelności– k. 38 i k. 38v).

Powód wystosował w dniu 3.01.2017r. do K. Z. na adres R. ul. (...) pismo informujące o cesji przedmiotowej wierzytelności oraz wzywające do zapłaty należności głównej wraz z odsetkami i kosztami postępowania (pismo z dnia 3.01.2017r. – k .40).

Pozwany K. Z. na dzień zawarcia przedmiotowej umowy legitymował się dowodem osobistym Nr (...), wydanym przez Wójta Gminy K.-L. i był zameldowany pod adresem (...)-(...) Ł. (kserokopia dowodu osobistego K. Z. – k. 65-66).

Pozwany nigdy nie posługiwał się numerem telefonu wskazanym w formularzu potwierdzenia zawarcia umowy pożyczki z dnia 18.02.2016r., nie posiadał również adresu poczty elektronicznej tam wskazanej i nie był dysponentem konta bankowego o podanym w umowie numerze, na które została przelana kwota pożyczki. Pozwany również nie zamieszkiwał nigdy pod adresem wskazanym w pozwie tj. w R. ul. (...) i nie był pod tym adresem zameldowany. Pozwany K. Z. nigdy nie zawierał z poprzednikiem prawnym powoda przedmiotowej umowy pożyczki, zaś umowa ta została podrobiona (zeznania pozwanego K. Z. k. 61v-62, wydruk z systemu PESEL k. 6-7v).

Niezwłocznie po otrzymaniu w dniu 5.07.2017r. pozwu w niniejszej sprawie wraz z załącznikami, pozwany w dniu 6.07.2017r. złożył w (...) Komisariacie Policji w K. w dniu 6.07.2017r. zawiadomienie o możliwości popełnienia przez nieustaloną osobę przestępstwa niekorzystnego rozporządzenia mieniem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej na szkodę pozwanego K. Z. za pomocą posłużenia się danymi w postaci numeru P. oraz imienia i nazwiska pozwanego. Postępowanie w tej sprawie jest prowadzone przez Prokuraturę Rejonową K. w K. pod sygn. 3 Ds. (...) (zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa – k. 67, zeznania pozwanego K. Z. k. 61v-62).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dokumentów, które obdarzył walorem wiarygodności albowiem nie budzą one wątpliwości Sądu. Sąd dał również wiarę zeznaniom pozwanego albowiem są logiczne, spójne i znajdują potwierdzenie w dowodach z dokumentów.

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie sporne było to, czy pozwany jest stroną umowy z dnia 18.02.2016r. i czy w związku z tym odpowiada za powstałe z jej tytułu, zobowiązania.

Zgodnie z treścią art. 233 § 1 k.p.c. Sąd dokonuje oceny wiarygodności dowodów na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego. Przez moc dowodową rozumie się siłę przekonania, jaką uzyskał Sąd wskutek przeprowadzenia określonych dowodów o istnieniu lub nieistnieniu faktu, którego on dotyczy. Sąd oceniając wiarygodność dowodu, decyduje o tym, czy określony środek dowodowy, ze względu na indywidualne cechy i obiektywne okoliczności, zasługuje na wiarę, czy też nie (Komentarz do Kodeksu postępowania cywilnego, Część pierwsza, postępowanie rozpoznawcze, Tadeusz Ereciński, Jacek Gudowski, Maria Jędrzejewska, tom I, wydanie trzecie, Wydawnictwo Prawnicze Warszawa 2001 r.).

Zawarta przez poprzednika prawnego powoda przedmiotowa umowa pożyczki stanowi dokument prywatny. Dokumenty prywatne nie korzystają z domniemania prawdziwości zawartych w nich oświadczeń, a więc każda osoba mająca w tym interes prawny może stwierdzić i dowodzić, że treść złożonych oświadczeń nie odpowiada stanowi rzeczywistemu ( wyr. Sądu Najwyższego z 28.2.2007 r., V CSK 441/06; post. SN z 15.4.1982 r., III CRN 65/82).

Należy jednak zauważyć, że dokumenty prywatne korzystają z dwóch domniemań: domniemania autentyczności oraz domniemania, że osoba, która dokument podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Domniemanie autentyczności jest domniemaniem, że dokument pochodzi od jego wystawcy, a zatem jest autentyczny. Nie jest on więc podrobiony ani przerobiony.

Oba domniemania są wzruszalne, co oznacza, że mogą być obalone przez skuteczne przeprowadzenie dowodu przeciwieństwa (dowodu przeciwko wnioskowi domniemania), przy czym ciężar tego dowodu spoczywa na stronie zaprzeczającej (art. 253 zd. 1 k.p.c.) ( por. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 13 stycznia 2000 r., II CKN 668/98).

Strona ta, chcąc zadośćuczynić spoczywającemu na niej ciężarowi dowodu, powinna zatem wykazać, że przedłożony sądowi dokument prywatny jest nieprawdziwy. Powyższa reguła znajduje zastosowanie jedynie wówczas, gdy dokument ten pochodzi od strony zaprzeczającej jego prawdziwości. Zaprzeczenie prawdziwości dokumentu może przybrać postać zarzutu sfałszowania dokumentu w całości lub części, poprzez jego przerobienie lub podrobienie.

W przedmiotowej sprawie pozwany zakwestionował fakt, że zawarł przedmiotową umowę z poprzednikiem prawnym powoda, wskazując, że osoba trzecia podrobiła ten dokument w ten sposób, że posłużyła się imieniem i nazwiskiem pozwanego oraz jego numerem pesel, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej na szkodę pozwanego.

W orzecznictwie przyjmuje się, że dokument jest podrobiony wówczas, gdy nie pochodzi od tej osoby, w imieniu której został sporządzony, zaś przerobiony jest wówczas, gdy osoba nieupoważniona zmienia dokument autentyczny. Przez podrobienie dokumentu należy rozumieć sporządzenie dokumentu polegające na zachowaniu pozorów, że dokument pochodzi od innej osoby (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2003 r. III KKN 165/01).

W związku z podniesionym przez pozwanego wyżej wskazanym zarzutem, Sąd w oparciu o art. 254 k.p.c., biorąc pod uwagę wszelkie okoliczności w sprawie, które w jego ocenie nie budziły wątpliwości, dokonał oceny, czy umowa z dnia 18.02.2016r. została podrobiona.

Zgodnie z art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c. ciężar dowodu spoczywa na stronie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne. Na stronie powodowej spoczywał więc obowiązek wykazania, że pozwany rzeczywiście zawarł z pierwotnym wierzycielem umowę pożyczki z dnia 18.02.2016r., natomiast pozwany obowiązany był wykazać, że zgodnie z podniesionym zarzutem, że przedmiotowa umowa została podrobiona.

W ocenie Sądu, pozwany wykazał w toku tego postępowania, że umowa pożyczki z dnia 18.02.2016r. została podrobiona poprzez posłużenie się przez nieustaloną osobę imieniem i nazwiskiem pozwanego oraz jego numerem PESEL. Wniosek taki wynika jednoznacznie z analizy danych zawartych w dowodzie osobistym, którym legitymował się pozwany na dzień zawarcia przedmiotowej umowy. Zauważyć należy, iż zarówno seria jak i numer dowodu osobistego, wskazanego w umowie pożyczki nie odpowiadają danym z dowodu osobistego pozwanego, który wydany został w dniu 27.03.2012r., a więc stanowił ważny dokument tożsamości pozwanego na dzień zawarcia przedmiotowej umowy.

Nadto za w pełni wiarygodne Sąd uznał twierdzenia pozwanego co do posłużenia się w umowie pożyczki nieprawdziwymi danymi co do miejsca zamieszkania pożyczkobiorcy. Twierdzenia te znajdują potwierdzenie w dokumencie w postaci zaświadczenia z systemu PESEL, w którym nie ma adnotacji o adresie zamieszkania stałego bądź czasowego pozwanego w R.. Natomiast zarówno w systemie P. jak również w dowodzie osobistym znajduje się adnotacja o miesjcu zamieszkania pozwanego w Ł. na dziewń zawarcia przedmiotowej umowy.

W świetle powyższych dowodów należało przyjąć, że pozwany nie był stroną stosunku prawnego powstałego na podstawie umowy z wierzycielem pierwotnym.

W ocenie Sądu roszczenie wobec pozwanego nie może zostać uwzględnione i należało je oddalić zgodnie z art. 353 §1 k.c. ( a contrartio) w zw. z art. 509 k.c. (a contrario).

Z treści art. 509 k.c. wynika, że istotą przelewu jest wierzytelność, a więc stosunek zobowiązaniowy, zgodnie z którym wierzyciel może żądać od dłużnika spełnienia określonego świadczenia. Mając na względzie fakt, że stosunek prawny pomiędzy (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W., a pozwanym, z którego miałoby wynikać objęte pozwem świadczenie, nie istnieje, powództwo należało oddalić, w myśl art. 353 §1 k.c. (a contrario).

Orzeczenie o kosztach procesu Sąd oparł na treści art. 98 §1 i § 3 k.p.c. Zgodnie z tymi przepisami strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Wobec oddalenia powództwa w całości uznać należy, że stroną przegrywającą jest powód, a zatem Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego poniesione przez niego koszty procesu w kwocie 1.304,60zł, na którą składa się wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem w kwocie 900 zł (§ 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie - Dz. U. z 2015 poz. 1800 z późn zm.), kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 387,60 zł tytułem zwrotu kosztów przejazdu powoda do sądu z miejsca jego zamieszkania.

Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak w wyroku.